پیرسینگ ممکن است باعث مرگتان شود

سوراخ کردن قسمت های مختلف بدن یا پیرسینگ که طرفداران زیادی هم پیدا کرده است خطرات زیادی برای بدن دارد و حتی ممکن است باعث مرگ شود.در این متن مطالب جالبی در مورد پیرسینگ می خوانید. سوراخ کردن گوش و بینی و. . . مال امروز و دیروز نیست. جالب است بدانید شروع این کار از قرن پنجم میلادی است و به طور مشخص قدیمی ترین فعالیت های مرتبط با سوراخ کردن بدن به دوران مصریان باز می گردد که مردها و زن ها گوش های خود را سوراخ می کردند. سوراخ کردن بینی و ابرو هم درفرهنگ هندی ها، آفریقایی ها و رومی ها گسترش پیدا کرد و امروزه ما رکورد های جهانی بسیار عجیبی از سوراخ کردن های موقت یا دائمی در بدن می بینیم.

اما حالا سوراخ کردن بدن به روش امروزی نسبت به روش گذشتگان بسیار بحث برانگیز است. متخصصان معتقدندک سوراخ کردن بدن ، عوارض جانبی بلندمدت و بسیار خطرناکی به همراه دارد. همچنان که علاقه به سوراخ کردن بدن بیشتر می شود، مشکلات فیزیکی و بهداشتی مرتبط با این عمل نیز بیشترگزارش داده می شود. اگر شما به اندازه کافی کنجکاو هستید که با تاثیرات مخرب عمل سوراخ کردن بدن آشنا شوید، در این مقاله 7مورد از متداول ترین عوارض جانبی سوراخ کردن بدن برای شما جمع آوری شده است.

پیرسینگ بینی ، پیرسینگ زبان حساسیت در قدم اول

برای سوراخ کردن بدن در پیرسینگ از ابزار های فلزی استفاده می کنند که باعث واکنش های آلرژیک به فلز استفاده شده می شود. سوراخ کردن بدن برای استفاده از طلا یا حلقه در قسمت های مختلف بدن مثل گوش، بینی، زبان و ناف این قسمت ها را مستعد واکنش های آلرژیک به نیکل، تیتانیوم، نیوبیوم یا سایر فلزاتی می کند که برای این کار مورد استفاده قرار می گیرند.

مطالعات نشان می دهد که انواع اگزما و رینیت (التهاب مخاط بینی که در اثر واکنش ازدیاد حساسیتی ایجاد می شود) در اثر برخورد فلز نیکل با پوست حاصل می شود. همچنین سوراخ کردن بدن با استفاده از فلزات دیگر، باعث حساسیت شدید به پارا-فنیلین دی آمین (PPD) می شود. یکی از رایج ترین اثرات آلرژیک سوراخ کردن بدن لنفوسیت پوست (سیستم ایمنی پوست) است. علاوه بر آلرژی های عفونی، سوراخ کردن دارای عوارض غیرعفونی آلرژی تماسی درماتیت - یک اصطلاح کلی است که التهاب پوست را توصیف می کند- نیز می شود. به تازگی فلزات جدید از جنس استیل برای سوراخ کردن بدن ساخته شده اند، اما حتی آنها نیز به طور کامل عاری از نیکل- بیشترین عامل حساسیت- نیستند.

پیرسینگ زبان ، سوراخ كردن بدن عفونت مسری

سوراخ کردن بدن عملی مطابق مد روز محسوب می شود؛ اما لازم است بدانید که این کار با عفونت هایی همراه است که شما را به کام بیماری های مرگباری می کشاند. از آنجاکه عمل سوراخ کردن بدن توسط ابزار های ساخته شده به دست انسان انجام می شود، این عمل پایگاه مناسبی برای ویروس ها، باکتری ها و عفونت هاست. عفونت های مسری بر اثر واکنش های آلرژیک به فلزات استفاده شده در سوراخ کردن بدن به وجود می آیند.

بیشتر این عفونت ها در سوراخ کردن زبان و ناف می تواند باکتری های کوچک بیماری های هپاتیت B و C را پرورش دهند که در نهایت می توانند منجر به مرگ شوند. گزارش شده است که بیماران مبتلا به دیابت و بیماری های پوستی بیشتر ممکن است بر اثر این باکتری ها گرفتار بیمارهای عفونی شوند. دیده شده که این نوع بیماری های باکتریایی با علائم بالینی مانند تب، دردهای شکمی و آبسه همراه هستند. خونریزی

هنگام سوراخ کردن بدن خونریزی مختصری در قسمتی که سوراخ شده است ایجاد می شود. به طور خاص در سوراخ کردن زبان به دلیل اینکه تعداد زیادی از مویرگ ها و انتقال دهندگان خون پاره می شوند، خون بسیار بیشتری از دست می رود.کوچک ترین بی توجهی می تواند باعث خونریزی بی اندازه و غیرقابل کنترل شود و تاثیرات مخربی روی قدرت تکلم و تنفس فرد بر جای بگذارد. متخصصان معتقدند سوراخ کردن اعضای بدن می تواند روی توانایی آنها برای اهدای خون نیز تاثیر بگذارد. این افراد پس از انجام این عمل، صلاحیت لازم برای اهدای خون را نخواهند داشت. قطع شدگی عصب

در پاره ای از اوقات سوراخ کردن عضوی از بدن می تواند باعث پارگی یا قطع شدگی عصب آن عضو شود که با درد غیرقابل وصفی همراه است. هنگام سوراخ کردن زبان و ناف باید دقت بسیار زیادی به کار برده شود تا عصب های متصل به این بافت ها دچار آسیب دیدگی نشوند. عصب های بسیار حساسی در قسمت زبان و ناف وجود دارد که با ستون فقرات و فعالیت مغز به طور مستقیم در ارتباط هستند. کوچک ترین آسیب به این عصب ها می تواند باعث درد دائمی شود. مشکلات ناشی از اختلال در عصب ها بر اثر سوراخ کردن عضوی از بدن نه تنها خطرناک است، بلکه می تواند تا پایان عمر، به عنوان خطری دائم برای سلامت بدن تلقی شود. سوراخ كردن بدن ، سوراخ كردن زبان

عدم تمایل به بهبود در قسمت های مختلفی از بدن که سوراخ شده عوارضی همچون عدم تمایل به بهبود دیده می شود که بعد از سوراخ کردن مراقبت های بسیار زیادی لازم است اما در موارد بسیار دیده شده است که فرد نمی تواند مراقبت صحیح از عضو سوراخ شده انجام دهد و همین موضوع باعث عدم بهبود یا طولانی شدن مدت بهبودی آن عضو می شود. از آنجاکه سوراخ کردن عضو های حساسی همچون زبان، ناف، بینی و گوش زمان زیادی برای بهبود طلب می کند، کوتاهی در نگهداری و مراقبت از آنها باعث ضعف در سیستم ایمنی می شود. بزرگ ترین مشکل هنگام بهبود این بافت ها، استفاده از جواهراتی بسیار تنگ و چسبیده به عضو، استفاده از گوشواره های میخی و رعایت نکردن مسائل بهداشتی است. هر سوراخ کردنی زمانی معمول برای بهبودی دارد که بر اثر استفاده از روش های ناایمن برای سوراخ کردن می تواند طولانی تر نیز شود.

اختلال در بارداری

ممکن است به نظر شما غیرواقعی باشد ولی در صورت بارداری، سوراخ کردن عضوی از بدن می تواند خطرات زیادی برای جنین به همراه داشته باشد. در طول بارداری به شدت در مورد سوراخ کردن ناف و بقیه اعضای بدن، به دلیل تغییرات فیزیکی که ایجاد می شود، هشدار داده شده است. در این شرایط، تاول زدن، خراشیدگی بافت ها و ایجاد شدن سوراخ ها می تواند مکان مناسبی برای عفونت پدید آورد. سوراخ کردن ناف برای سلامت جنین و مادر بسیار مضر است.

پارگی بافت ها

پیرسینگ بینی معمولا منجر به خراشیدگی با زخم به خصوص از نوع کلوئید می شود که کلوئید نوعی از جوشگاه است که بر اثر پرسازی بافت کلاژن در محل زخم های پوست و یا شکاف های جراحی، تولید شده و رشد می کند. این ضایعه پوستی نتیجه رشد بیش از حد پدیده ترمیم زخم است و چون پیشرونده است با جوشگاه های معمولی زخم ها تفاوت دارد.

خراشیدگی کلوئید نوعی از تومور است که تهدیدی برای سلامتی محسوب نمی شود ولی در ناحیه ای که آسیب دیده است شروع به رشد می کند. خراش یا پارگی بافت ها معمولا خطر آسیب دیدگی را با خود به همراه دارد که روی بیمار اثرات روحی و روانی منفی به جای می گذارد. زخم بافت ها در سوراخ کردن گوش و لب هم متداول است که عوارضی همچون کیست، زخم های بزرگ یا اشک و التهاب با خود به همراه دارد. این عوارض نه تنها برای روش های سنتی سوراخ کردن بدن گزارش شده اند بلکه برای روش های غیر سنتی و مدرن نیز وجود دارند. علائم خراش یافتگی یا پارگی بافت ها عبارتند از قرمزی، تورم و تاول های مترشح. معمولا افراد، این زخم ها و کلوئید های اطراف نقاط سوراخ شده را با جوش اشتباه گرفته و می خواهند آنها را بترکانند ولی این کار منجر به بیماری های باکتریایی بسیار دردناکی می شود.

خطر التهاب لایه داخلی قلب

در بیمارانی که از ناراحتی قلبی رنج می برند، عفونت و التهاب در لایه داخلی مشکلی است که پس از انجام سوراخ کردن عضوی از بدن به وجود می آید. سوراخ کردن بدن شامل ورود به غشای مخاطی یا پوست سطحی عضو مربوطه است که می تواند فرد را در معرض ابتلا به بیماری های باکتریایی قرار دهد. این نوع از بیماری ها خطر ابتلا به التهاب لایه داخلی قلب را برای افراد مبتلا به بیمار های ارثی قلبی به دنبال دارد. برای بیمارانی که از ناراحتی های قلبی رنج می برند توصیه می شود از سوراخ کردن گوش و ناف خود بپرهیزند زیرا سوراخ کردن این بخش ها خطر بیماری های قلبی را افزایش می دهد. همچنین گزارش شده است که سوراخ کردن بخش پایینی بینی و اقدامات بهداشتی نامناسب و ضعیف بعد از آن رابطه مستقیمی با التهاب لایه داخلی قلب دارد.

سوراخ كردن زبان ، عفونت مسری

بیماری های دهان و دندان سراغ تان می آید

مشکلات و اختلالات مرتبط با دهان و دندان هنگام سوراخ کردن عضو های مرتبط با دهان و دندان ممکن است اتفاق بیفتند. این قبیل مشکلات ممکن است پس از پیرسینگ زبان آغاز شود که شایع ترین آنها عبارتند از آنژین لودویگ (سلولیت به سرعت پیشرونده فضای ساب مندیبولار است که با جابه جایی زبان به بالا و عقب همراه است و در بزرگسالان مبتلا به عفونت های دندانی همزمان دیده می شود) و سلولیت دهان که منجر به اختلال در دندان، لثه و تورم دردناک در لثه به خصوص هنگام انجام عمل جویدن می شود.

در میان این مشکلات، اختلال در عصب لثه به عنوان مضر ترین شناخته شده و ممکن است منجر به پوسیدگی دندان شود. سوراخ کردن هایی که به وسیله فلزات در زبان انجام می گیرد، می تواند منجر به عفونت های دهانی شود که می تواند در صورت مراقبت نکردن مناسب بعد از پروسه سوراخ کردن، منجر به خرابی های جدی در دندان ها شود.

منبع خبر : نمناک